معنی دیاپازن

دیاپازن. [زُ] (فرانسوی، اِ) اسباب کوچکی دارای دو شاخه معمولاً فولادی که اگر شاخه هایش به ارتعاش درآیند صوت تقریباً خالصی با بسامد معین تولید میکند و در بسیاری از تجربیات مربوط به اصوات موسیقی و نیز در تنظیم نوسانهای برقی بکار میرود در کوک کردن سازها بسیار مفید است و در سال (1711 م.) بوسیله ٔ جان شور انگلیسی اختراع شد. (از دایره المعارف فارسی).

میزان النغمه. [نُن ْ ن َ م َ] (ع اِ مرکب) (اصطلاح فیزیکی) آلتی به شکل شمش خمیده که بوسیله ٔ آن میزان اهتزاز را معلوم کنند. میزان الصوت. دیاپازن. رجوع به میزان الصوت شود.

ارتعاش ساز فیزیک

دیاپازن

دیاپازن

دیاپازن

فضائی که صدای آلتی یا آوازی طی میکند، وسعت صدا

نوا سنج لرز سنج (اسم) آلتی بشکل شمش خمیده که بوسیله آن میزان اهتراز را معلوم کنند دیاپازن، مجموعه نغمات مستخرج از یک ساز.

75