معنی دژها

قلاع

دژها

دژها

دژها

دژها، حصارها

قلعه ها، دژها مرد پرهیزگار مرد پرهیزگار

(تک: برج) دژها کوشک ها، آبام ها اختران (اسم) جمع برج

(تک: قلعه) از ریشه ی پارسی کلات ها ‎ برفک ازبیماری ها، خاک کلنبه (قلنبه)، گل تراشه ‎ دورغگو، چفته زن، پاسبان، مرده دزد، دندان کش (اسم) جمع قلعه دژها: یمین ‎- الدوله. . . بسیاری دیگر بقلاع بازداشت.

ابراج، برج‌ها، دژها، قلعه‌ها، ماهها

سنگ‌افکن، کلوخ‌انداز، محل پرتاب سنگ (در دژها و قلعه‌ها)، سنگ‌رس (مسافت)، مانع‌تراش، جشن آخر ماه شعبان

قِلاع، قُلُوع، قلعه ها، دژها (مفرد: قَلعَه)،

(حُ) [ع.] (اِ.) جِ حصن، دژها، پناهگاه ها.

آطام. (ع اِ) ج ِ اُطُم. دژها. حصارها. حصون. خانه ها از سنگ.

دژکوب. [دِ] (نف مرکب) کوبنده ٔ دژ. آنکه یا آنچه دژ را بکوبد و ویران کند. || (اِ مرکب) آلتی که برای خراب کردن دژها درجنگ بکار میرفته است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

تنان. [ت َ] (اِ) ج ِ تن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
چو لشکر بیامد ز دشت نبرد
تنان پر ز خون و سران پر ز گرد.
فردوسی.
فراوان تنان زینهاری شدند
فراوان به دژها حصاری شدند.
اسدی (گرشاسب نامه).
رجوع به تن شود.

1010