معنی دژبان

دژبان. [دِ] (ص مرکب، اِ مرکب) قلعه بان. کوتوال. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). حاکم قلعه. (ناظم الاطباء). نگاهبان دژ. قلعه بیگی. دژدار:
دژ و گنج و دژبان سراسر تراست
چو آیی چنان کت مراد و هواست.
فردوسی.
مرا گفت شو سوی دژبان بگوی
که روز و شب آرام و خوشی مجوی.
فردوسی.
شوم سوی دژبان به پیغمبری
نمایم بدو مهر و انگشتری.
فردوسی.
چو دژبان چنین گفتنیها شنید
همه مهر انگشتری را بدید.
فردوسی.
کس آمد که دژبان این کوهسار
ستاده ست بر در به امید بار.
نظامی.
|| در اصطلاح امروز نظامی هریک از افراد سازمان دژبانی. رجوع به دژبانی شود.

Military Police

ارگبد

(اسم) نگهبان دژ قلعه بیگی کوتوال دژ دار، هر یک از افراد دژبانی.

(صفت) دژبان نگاهبان قلعه.

قلعه بان، دژبان

نگاهبان دژ، کوتوال، هر یک از افراد دژبانی. [خوانش: (دِ) (اِمر.)]

[هند.] (اِمر.) دژبان، نگاهبان.

مٲموری که در دژبانی برای مراقبت در کردار و رفتار سربازان و افسران گماشته می‌شود،
(اسم) نگهبان دژ، نگاهبان قلعه و حصار، کوتوال، قلعه‌بیگی، دژدار،

دژبان

نگهبان قلعه، دژبان، قلعه‌بان،

حصاردار، دژدار، قلعه‌دار، کوتوال

کوتوال

(نظ) دژبان

دژبان

دژبان نیروی هوائی

1057