معنی دنگال

دنگال. [دَ] (ص نسبی) (از: دنگ، آلت برنج کوبی + َال، پسوند نسبت) اسب درازگردن بی اندام. (آنندراج). || سخت فراخ و بزرگ: اتاقی دنگال، خانه ٔ سخت فراخ. اتاقی بغایت فراخ و بزرگ با سقفی بلند. (یادداشت مؤلف).

دنگالی. [دَ] (حامص مرکب) صفت دنگال: اتاقهای به آن دنگالی همه خالی افتاده است. (یادداشت مؤلف). رجوع به دنگال شود.

(دَ) (ص.) وسیع، جادار.

پهناور و بسیار بزرگ.

بزرگ و وسیع

بزرگ و وسیع، پهناور، بسیار بزرگ

دنگال

دنگال

دنگال

دنگال

105