معنی درختچه
لغت نامه دهخدا
درختچه. [دِ رَ چ َ / چ ِ] (اِ مصغر) مصغر درخت. درخت که طبعاً قد کوتاه دارد. درختک. ثُمنُش. جنبه. (یادداشت مرحوم دهخدا).
فارسی به انگلیسی
Bush, Shrub
فرهنگ عمید
درخت کوچک،
فارسی به عربی
شجیره
فرهنگ فارسی هوشیار
درخت که طبعاً قد کوتاه دارد
فرهنگ معین
درخت کوچک، درخت کوچکی به ارتفاع یک تا پنج متر که معمولاً تنه مشخص ندارد و از قاعده منشعب است. [خوانش: (~. چِ) (اِمصغ.)]
حل جدول
بنه
درختچه گرمسیری
مر
درختچه خاردار
اسه
درختچه آپارتمانی
یوکا
درختچه اپارتمانی
یوکا
درختچه ای زیبا
ینبوت
گیاهی درختچه ای
کبابه
نوعی درختچه تزیینی
اریکا
درختچه ای زینتی
کاملیا، ازالیا
درختچه خاردار مناطق گرم
آسه
معادل ابجد
1212