معنی داله
لغت نامه دهخدا
داله. [ل َ] (ع اِ) شهرت. ج، دال. (منتهی الارب) (آنندراج).
داله. [ل ِه ْ] (ع ص) ضعیف النفس. ناتوان. دالهه. (منتهی الارب).
داله. [ل َ / ل ِ] (اِ) دال.پرنده ٔ شکاری. (شعوری ج 1 ص 426). رجوع به دال شود.
داله. [ل َ / ل ِ] (اِ) جزء دوم کلمه دوداله است و دوداله نام بازی است که کودکان به دو چوب بازند و از آن دو چوب است. آنکه بزرگتر است چنبه و آنکه کوچکترست پل نامند. رجوع به دوداله شود.
دنگ داله
دنگ داله. [دَ گ ِ / گ َ ل َ / ل ِ] (اِ مرکب) به معنی دنگاله است که یخ زیر ناودان و امثال آن باشد. (برهان) (از فرهنگ جهانگیری) (آنندراج). دنگاله و گلفهشنگ. (ناظم الاطباء):
خلم از دماغ و بینی من تا به پشت پای
گشته ست دنگ داله ز سردی و از خمار.
؟ (از انجمن آرا).
رجوع به دنگاله و گلفهشنگ شود.
فرهنگ معین
(اِفا.) مؤنث دال، راهنما، هادی، (اِ.) آشنایی، ناز، جرأت، گستاخی. [خوانش: (لِ یا لَ) [ع. داله]]
گویش مازندرانی
حل جدول
لاشخور سیاه
نام آوری، اشتهار، داله، آوازه
شهرت
نام آوری ، اشتهار ، داله ، آوازه
شهرت
لاشخور سیاه
داله
راهنما و هادی
داله
شهرت
داله
فرهنگ فارسی هوشیار
ضعیف النفس، ناتوان پرنده شکاری
معادل ابجد
40