معنی خونابه

فارسی به انگلیسی

خونابه‌

Plasma, Serum

گویش مازندرانی

خونابه

خون و چرک، خونابه، زخم

لغت نامه دهخدا

خونابه

خونابه. [ب َ / ب ِ] (اِ مرکب) آب با خون آمیخته. (یادداشت بخط مؤلف). || آب مانندی که محتوی از خون و شیرباشد و به اصطلاح علمی فرنگ سرم گویند. || اشک خونین. خوناب. (ناظم الاطباء). اشک:
چو نزدیک آنجای برزو رسید
ببارید خونابه بر شنبلید.
(ملحقات شاهنامه).
دل عاشق بسان چوب تر بی
سری سوجه سری خونابه ریجه.
باباطاهر.
خونابه ز دیدگان گشادند
در پای فتاده درفتادند.
نظامی.
وین طرفه که درد چشم او را
خونابه ز چشم ما روان است.
سعدی (صاحبیه).
گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد بخونابه منقش دارم.
حافظ.
خط ساقی گر از این گونه زند نقش بر آب
ای بسا رخ که بخونابه منقش باشد.
حافظ.
|| خون. خوناب:
می لعل گون خوشتر است ای سلیم
ز خونابه ٔ اندرون یتیم.
فردوسی.
بخونابه شویی همی کار خویش
سزای تو جاهل بد آن مغتسل.
ناصرخسرو.
دل شه چون ز عجز خونابه است
او نه شاه است نقش گرمابه است.
سنائی.
در کیسه های کان و گهرهای کوهسار
خونابه ماندلعل و گهر کز تو بازماند.
خاقانی.
خاکی رخ چو کاه بخونابه گل کنید
دیوار دخمه را بگل و که برآورید.
خاقانی.
پس مرا خون دوباره می ریزی
من بخونابه باز می غلطم.
خاقانی.
چون دهن از سنگ بخونابه شست
نام کرم کرد بخود بر درست.
نظامی.
شرطست که وقت برگ ریزان
خونابه شود ز برگ، ریزان.
نظامی.
گرت خونابه گیرد دل ز دست دوستان سعدی
نه شرط دوستی باشد که از دل تا زبان آید.
سعدی.
با دوست چنانکه اوست می باید داشت
خونابه درون پوست می باید داشت.
سعدی (رباعیات).
کاغذین جامه بخونابه بشویم که فلک
رهنمائیم بسوی علم داد نکرد.
حافظ.
- خونابه ٔ جگر، خون جگر:
دل ضعیفم از آن کرد آه خون آلود
که در میانه ٔ خونابه ٔ جگر می گشت.
سعدی.
|| جریان خون. (از ناظم الاطباء). خوناب. || خون روان. مقابل خون بسته. خوناب. (یادداشت مؤلف):
خون انبسته همی ریزم بر زرین رخ
زانکه خونابه نمانده ست درین چشمم نیز.
شاکر بخاری.
|| شنگرف. (ناظم الاطباء). صدید. (حبیش تفلیسی). || تنفس سخت. (ناظم الاطباء).


خونابه ریز

خونابه ریز. [ب َ / ب ِ] (نف مرکب) اشک ریز. خونابه بار:
بشب زنده داران بیگاه خیز
بخاکی غریبان خونابه ریز.
نظامی.


خونابه بار

خونابه بار. [ب َ / ب ِ] (نف مرکب) خونابه ریز. پراشک. اشک ریز:
پیش در تو هرشب خاقانی از هوایت
دو چشم نرگسین را خونابه بار کرده.
خاقانی.


خونابه آشام

خونابه آشام. [ب َ / ب ِ] (نف مرکب) کنایه از ظالم. دل آزار. (آنندراج). || غمخوار:
رفت صادق خان ز دهر آن نور چشم مردمی
در غمش چون مردمک خونابه آشامیم ما.
کلیم (از آنندراج).


گرمی خونابه

گرمی خونابه. [گ َ ی ِ ب َ / ب ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از بسیاری و شتاب و تعجیل در گریه باشد. (برهان) (آنندراج).

فرهنگ معین

خونابه

خون آمیخته به آب، اشک خونین، مایعی که پس از انعقاد خون روی آن می ماند. [خوانش: (بِ) (اِمر.)]

فارسی به عربی

فارسی به آلمانی

خونابه

Serum (n)

فرهنگ عمید

خونابه

(پزشکی) خون آمیخته با آب،
[قدیمی، مجاز] اشک خونین،
[قدیمی، مجاز] خون،

حل جدول

خونابه

پلاسما

فرهنگ فارسی هوشیار

خونابه

آب با خون آمیخته

انگلیسی به فارسی

ichor

خونابه


plasm

خونابه


sanies

خونابه

معادل ابجد

خونابه

664

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری