معنی خضاب | جدول یاب

تعبیر خواب

خضاب

اگر بیند کف دست خود خضاب می کرد، دلیل که در طلب معیشت رنجور گردد. اگر بیند که هر دو دست خود به خضاب نگاه می کرد، دلیل که خداوندِ مکر و حیله بود در کسب و عمل خود. اگر بیند دست او بهم شده است، دلیل که او را عزیزی بمیرد یا خود هلاک شود. اگر بیند دست و پای را چون زنان خضاب کرد، دلیل که در ترس و بیم عظیم افتد. اگر این خواب را زنی بیند او را خرمی و شادی بود، زیرا که این خضاب کردن ایشان رسم بود. اگر بیند که هر دو دست و پای او بنفش بود، دلیل که در کسب و کار حیله کند. - اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ک‍رم‍ان‍ی

اگر مردی بین دست و پای خود خضاب کرد، دلیل که کاری کند که مردمان بر وی افسوس کنند و بخندند. اگر بیند سرانگشتان را خضاب کرد، دلیل که تسبیح کند. اگر بیند هر دو دست را به خضاب کردن نقش میکرد، دلیل که با دوستان مکر و حیله بازد. - اسماعیل بن اشعث

خضاب کردن در خواب بر چهار وجه است. اول: کار ناشایسته بی حاصل. دوم: آرایش حال دنیا. سوم: طلب جاه. چهارم: معروف شدن به دروغ گفتم - امام جعفر صادق علیه السلام

اگر بیند خضاب به چیزها می کرد، دلیل که مردم او را منکر شوند که او خود را به کارهای محال و ناپسندیده دهد. اگر بیند خضابش نیکو رنگ گرفت، دلیل که حالتش پوشیده شد. اگر بیند دست و پای خویش را به حنا خضاب می بست، دلیل که مال از دست رفته باز آید. اگر بیند هر دو دست و پای خویش را خضاب بست، دلیل که فرزندان یابرادران خود را بیاراید، به آرایشی که خلاف دین و شریعت بود. - محمد بن سیرین

خضابِ ریش پوشش کارها است. اگر بیند سر و رویش را خضاب می کرد و خضابش رنگ نمی گرفت، دلیل که ظاهر حال را به مردمان نماید. اگر بیند خضابش رنگ گرفت، دلیل که حالش نیکو گردد. - حضرت دانیال

لغت نامه دهخدا

خضاب

خضاب. [خ ِ] (ع اِ) وسمه. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). || حنا و گلگونه. (ناظم الاطباء): اندر انواع خضابها. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). || رنگ حنا و وسمه در موی سر و ریش و رنگ حنا در دست و پا. (ناظم الاطباء):
چون تو والا کجا بوند بنام
پیر برنا کجا شود بخضاب.
قطران.
بندگی گیرد فرزند تو ای خواجه ز تو
چون ربابست بدستت در او بر سرت خضاب.
ناصرخسرو.
نتوان یافت جوانی بخضاب.
ادیب صابر.
ماه نو ابروی زال زر و شب رنگ خضاب
خوش خضاب از پی ابروی زر آمیخته اند.
خاقانی.
رنگ خضاب بر سر دنیا برافکند.
خاقانی.
عنقا برکرد سر گفت کزین طایفه
دست یکی در حناست جعد یکی در خضاب.
خاقانی.
بر ابروی عابد فریبش خضاب
چو قوس و قزح بود بر آفتاب.
سعدی (بوستان).
حاجت گوش و گردنت نیست بزر و زیوری
یا بخضاب و سرمه ای یا بعبیر و عنبری.
سعدی (بدایع).
ناوکش را جان درویشان هدف
ناخنش را خون مسکینان خضاب.
سعدی.
سرخ گل پیشت بخاک افتاد و رویش زرد شد
جرعه ای می ریز و رویش را خضابی می رسان.
امیرخسرو دهلوی (از آنندراج).
|| (ص) رنگین و خضاب کرده شده. (ناظم الاطباء):
مدامش بخون دست و خنجر خضاب
بر آتش دل خصم ازو چون کباب.
سعدی (بوستان).
- خضاب بستن، حنا بستن. گلگونه بستن. رنگ کردن:
تا برگرفت ابر ز صحرا حجابها
بستند باغها ز گل ومی خضابها.
منوچهری.
بکهکشان که کهن چرخ راست ریش سفید
ز خون خصم چو رمح تو کس خضاب نبست.
واله هروی (از آنندراج).
- خضاب دادن، رنگ دادن بخصوص رنگ حنا و گلگونه دادن:
پیش کز غم بناخن آید خون
ناخنان را بمی خضاب دهید.
خاقانی.
قیمت یاقوت هزل من نداند چرخ هم
میدهم با آنکه از خون دلش هر شب خضاب.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج).
- خضاب داشتن، رنگ داشتن بخصوص رنگ حنا و وسمه داشتن:
کیست کز عشق لاله ٔ رخ تو
رخ چون لاله بر خضاب نداشت.
عطار.
- خضاب زدن، رنگ کردن بخصوص با حنا و رنگ قرمزکردن نقاش:
عروس بخت در آن حجله با هزاران ناز
شکسته کسمه و بر برگ گل خضاب زده.
خواجه ٔ شیراز (از آنندراج).
- خضاب ساختن، رنگ کردن بخصوص رنگ حنا و وسمه کردن:
معرفت باید نه غر وکور و تیتال زنان
لاف برنایی مزن چون ریش میسازی خضاب.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج).
- خضاب شدن، رنگ شدن بخصوص رنگ قرمز شدن. برنگ خون آغشته شدن:
چنانکه خامه ز شنگرف برکشد نقاش
کنون شود مژه ٔ من بخون دیده خضاب.
خسروانی.
خاک خراسان شود از خون دل
زیر پی دشمن جاهل خضاب.
ناصرخسرو.
- خضاب کردن، رنگ کردن بخصوص رنگ حنا کردن و رنگ قرمز کردن. (یادداشت بخط مؤلف). با حنا و وسمه موی سر و ریش را رنگ کردن و با حنا دستها و پاها را رنگ کردن. (ناظم الاطباء):
گرد کردند سرین محکم کردند رقاب
رویها یکسره کردند بزنگار خضاب.
منوچهری.
لعنت کنم برآن بت کو کرد و شیعت او
حلق حسین تشنه از خون خضاب و رنگین.
ناصرخسرو.
وآن نقاب عقیق رنگ ترا
کرد خوش خوش بزر ناب خضاب.
ناصرخسرو.
در آن زمان که بهیجا سپیدرویان را
مبارزان و دلیران بخون کنند خضاب.
مسعودسعد سلمان.
سپیدمویم در سر بریده اند مگر
از آن بدود سیاهش همی خضاب کنند.
مسعودسعد سلمان.
برنده تیغش در طبع رنگ سیما بست
که کرد روی بداندیشگانش پر ز خضاب.
مسعودسعد سلمان.
هشام مردی بود نیکوروی و سپید، اما احول بود و خضاب کردی. (مجمل التواریخ و القصص). معاویه ریش را بحنا و زعفران خضاب کردی. (مجمل التواریخ و القصص).
بسیط چرخ چو میدان سبزه زهره چو گوی
چگونه گوی که کرده بزعفرانش خضاب.
امیرمعزی (از آنندراج).
از فلک در بندگی تو سپر هم بفکنم
گر بخون من کند تیغ حوادث را خضاب.
انوری (از آنندراج).
که عجوز جهان سپیدسری است
کز سر کلک او خضاب کند.
خاقانی.
برنده ناخنه ٔ چشم شب بناخن روز
کننده ناخن روز از حنای صبح خضاب.
خاقانی.
- خضاب نهادن، خضاب بستن. رنگ کردن:
به گنج دست شه آن زردرنگ افعی چیست
یکی هلال که بر ماه و شب خضاب نهد.
بدر چاچی (از آنندراج).
- دست در خضاب، دست حنابسته:
آن ماه دوهفته در نقابست
یا حوری دست در خضابست.
سعدی.