معنی حشره شناسی
لغت نامه دهخدا
حشره شناسی.[ح َ ش َ رَ / رِ ش ِ] (حامص مرکب) دانش حشره شناس.
شناسی
شناسی. [ش ِ] (حامص) به صورت ترکیب به معنی شناسایی و آگاهی به کار می رود و ترکیبات ذیل در آن هست:
- آب شناسی. آدم شناسی. انجم شناسی. ایران شناسی.جمجمه شناسی. جنگل شناسی. جواهرشناسی. جوهرشناسی. حق شناسی. حیوان شناسی. خاک شناسی. خاورشناسی. خداشناسی. خطشناسی. خودشناسی. روانشناسی. زمین شناسی. سبک شناسی. ستاره شناسی. سخن شناسی. سکه شناسی. سنگ شناسی. شرق شناسی. شعرشناسی. عرب شناسی. قبله شناسی. قیافه شناسی. کتاب شناسی. گوهرشناسی. مردم شناسی. معدن شناسی. میکرب شناسی.نبات شناسی. نمک شناسی. وقت شناسی. هواشناسی.
و رجوع به ترکیبات شناس شود.
حشره کشی
حشره کشی. [ح َ ش َ رَ / رِ ک ُ] (حامص مرکب) عمل حشره کش.
حشره خوار
حشره خوار. [ح َ ش َ رَ / رِ خوا / خا] (نف مرکب) جانور که غذای او حشره است مانند شارک (طرقه) و ترند (دم سنجه) و خلد (موشکور) و ژوژ (خارپشت). حشره خوارنده.
فارسی به انگلیسی
Entomology
حل جدول
شاخه ای از جانور شناسی
فرهنگ فارسی هوشیار
مایشناسی علم باحوال و زندگانی حشرات.
حشره شناس
مایشناس (صفت) کسی که عالم باحوال و زندگانی حشرات است عالم بعلم حشره شناسی.
حشره
جنبنده، خزنده، رونده، گزنده، پرنده
فرهنگ عمید
علمی که به بررسی احوال انواع حشرات میپردازد،
حشره
هریک از جانوران بندپا با سر، سینه، شکم، و معمولاً بال و شاخک،
فارسی به عربی
حشره
فرهنگ معین
(حَ شَ رَ یا رِ) [ع. حشره] (اِ.) یک فرد از رده حشرات.
مترادف و متضاد زبان فارسی
هامه
فارسی به ایتالیایی
insetto
فارسی به آلمانی
Insekt (n)
معادل ابجد
934