معنی جهیدن اب
فرهنگ معین
(جَ دَ) (مص ل.) جست زدن.
فرهنگ عمید
جُستن
لغت نامه دهخدا
بیرون جهیدن. [ج َ دَ] (مص مرکب) برون جهیدن. رجوع به برون جهیدن شود.
برون جهیدن
برون جهیدن. [ب ِ / ب ُ ج َ دَ] (مص مرکب) بیرون جهیدن. بیرون جستن:
شب از میان باختر برون جهد
بگسترد بزیر چرخ جای او.
منوچهری.
دور جهیدن
دور جهیدن. [ج َ دَ] (مص مرکب) دورجستن. دورجه کردن. (یادداشت مؤلف). رجوع به دور جستن و دورخیز کردن شود.
رنگ جهیدن
رنگ جهیدن. [رَ ج َ دَ] (مص مرکب) رنگ پریدن. رنگ رفتن. رجوع به همین دو ماده شود:
کوچه ٔ حسن و محبت سر ز یک ره برکشد
رنگ یوسف گشته از روی زلیخا می جهد.
ملا قاسم مشهدی (از آنندراج).
اب
اب. [اَ] (اِ) سنبل الطیب. (مخزن الادویه).
اب. [اَب ب] (اِخ) نام شهرکی به یمن.
اب. [اَب ب] (ع اِ) گیاه. عشب. علف که چهاروا و بهائم خورد. آنچه از زمین روید. سبزه. || چراگاه. مَرعی ̍. مرتع. گیاه زار. چمن.
مترادف و متضاد زبان فارسی
پرش، جستن، جهش، خیز
فارسی به عربی
ربیع
فرهنگ فارسی هوشیار
برجستن، پریدن روی زمین
فارسی به آلمانی
Feder (f), Frühjahr (n), Frühling (m), Springen, Sprung (m)
معادل ابجد
75