معنی جانور مکنده

زالو

جارو برقی

دد

مکنده. [م َ ک َ دَ / دِ](نف) آنکه بمکد. آنکه چیزی را بمکد.حَجوم.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه یا آنچه عمل مکیدن را انجام دهد: چون جای هوا اندرآن نی پاره خالی شود به بالا برآید و بر دهان آن مکنده رسد.(جامعالحکمتین ص 127). و رجوع به مکیدن شود.

(اسم) آنکه چیزی را بمکد: } چو جای هوا اندر آن نی پاره خالی شود ببالا برآید و بر دهان آن مکنده رسد. ‎{ (جامع الحکمتین. ‎ 127) جمع: مکندگان.

حیوان، دارای جان، حی، زنده

کسی که چیزی را می‌مکد،

موجود زنده که قادر بر حرکت ارادی باشد، جاندار، ذی‌روح: جانور از نطفه می‌کند، شکر از نِی / برگِ تر از چوبِ خشک و چشمه ز خارا (سعدی۲: ۳۰۳)،
کِرم روده،
حشره، به‌ویژه حشرۀ موذی و گزنده،
حیوان: نمانَد جانور از وحش و طیر و ماهی و مور / که بر فلک نشد از بی‌مرادی افغانش (سعدی: ۱۱۳)،
[مجاز] شخص ستمگر، بی‌ادب، موذی، یا بدجنس،
[قدیمی، مجاز] انسان: گفتم که جانور ز جهان خود نهایت است / گفتا پیمبر است نهایت ز جانور (ناصرخسرو۱: ۲۷۲)،
* جانور گویا: [مجاز] حیوان ناطق، انسان، آدمی،
* جانور دوپا: [مجاز] حیوان ناطق، انسان، آدمی،

مکان

تلمبه

جانور، جانوران گوشت خوار و گربه سانان چون شیر و پلنگ، درنده...

زنده، جاندار، حیوان، جک و ~ جانوران گوناگون به ویژه حشرات موذی. [خوانش: (نِ وَ) (اِص.)]

جاندار، حیوان، دابه، دد، سبع، وحش، جاندار،
(متضاد) آدمی، انسان

حیوان، عنیف، مخلوق، وحش

Tier (n), Tier [noun], Tierisch

379