معنی تیک

تیک تیک. (اِ صوت مرکب) آواز جنبش عقربک ساعت. حکایت صوت عقربه های ساعت. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا). آواز حرکت یکنواخت رقاصک یا پاندول ساعت و جز آن. تک تک.

تیک. [ت َ] (ع مص) احمق شدن. (منتهی الارب). گول و احمق گردیدن. (ناظم الاطباء).

تیک. [ک َ] (ع اِ) اسم اشاره، مانند: تلک مؤنث ذلک، یعنی این زن. (ناظم الاطباء).

تیک. (اِخ) داستان نویس و هنرشناس آلمانی که در برلن متولد شد. وی رمانتیزم آلمان را تا سرحد خیال پردازی و فانتزی رهبری کرد (1773-1853 م.). (از لاروس). رجوع به دایره المعارف فارسی و قاموس الاعلام ترکی ذیل کلمه ٔ تیق شود.

په تیک. [پ ِ] (اِخ) ولایتی از تراکیه (آسیای صغیر). (ایران باستان ج 2 ص 1245).

پک تیک. [پ ِ] (فرانسوی، اِ) ماده ای را گویند که لرزانک های نباتی را غلظت بخشد و نیز حموضتی که از تأثیر جسم قلیائی بر «پک تین » حاصل آید.

پاله الی تیک. [ل ِ اُ] (فرانسوی، ص نسبی) منسوب به دوره های عصر حجر قدیم.

Tick, Trick, Twitch

لحظه

انقر

(ص.) = تیک تیک: صدای یکنواخت ساعت یا هر صدایی که شبیه آن باشد.

یک باره به حرکت درآوردن اتومبیل یا موتور سیکلت به شکلی که چرخ های آن از زمین اندکی فاصله بگیرد، از زمین برخاستن یا بلند کردن هواپیما، پریدن یا بلند شدن از تخته شیرجه یا تخته پرش. [خوانش: (تِ) [انگ.] (اِمص.)]

حرکت غیرارادی عصبی

آلبومی از احسان حق شناس

آلبومی از احسان حق شناس

حرکت عصبی و غیرارادی‌عضله صورت، انقباض ناگهانی و غیرارادی‌عضله، نشانه (خ)

430