معنی تیپا و پشت پا

اردنگ، اردنگی، ضربه پا، لچ، لگد

لگدی است که با تک پا دهند.

لگدی است که با تک پا دهند

تیپا. (اِ) ضرب و زخم با نوک پای. اردنگ. زه کونی. زفکنه. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ضربه ای که با نوک پنجه زنند. تک پا. (فرهنگ فارسی معین).

پشت پا. [پ ُ ت ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) پشت پای. ظاهر قدم (مقابل کف پا). قدم. (مهذب الاسماء). حِمارَه:
گهی بر طارم اعلی نشینیم
گهی بر پشت پای خود نبینیم.
سعدی (گلستان).
|| مخنث. حیز. (برهان قاطع). بغا. تاز. کنده:
یک شبی گفت کای فلان برخیز
خارش پشت پای بنشانم
گفتمش حلقه ٔ در خاصت
کند کرده ست تیزسوهانم.
روحی ولوالجی.
- دیده بر پشت پا داشتن، سر از شرم و خجلت فروافکندن:
به پیران پشت از عبادت دوتا
ز شرم گنه دیده بر پشت پا
چراغ یقینم فرا راه دار...
سعدی (بوستان).
- آش ِ پشت ِ پا، آشی که بشگون و تفأل پس از مسافری پزند و کسان و همسایگان و فقرا را فرستند و یا بخانه خوانند خویشان و اقربا را. آشی که بروز سیم پس از رفتن مسافری به سفر برای سلامتی او پزند.
- پشت پاپزان، آئین و رسم پختن آش پشت پا.

پشت پا خاریدن. [پ ُ دَ] (مص مرکب) پا پشت پای...؛ کنایه از شاد شدن و خوش آمدن و خوشحال گردیدن باشد. (برهان قاطع):
اینکه او پشت دست میخاید
همه را پشت پای میخارد.
انوری.

تیپا خوردن. [خوَرْ / خُرْ دَ] (مص مرکب) در تداول، رانده شدن. رجوع به تیپا و تیپا زدن شود.

ضربه‌ای که با سرپنجۀ پا به چیزی بزنند، تُک پا، اردنگی،

قدم، عقب پا

(اسم) آیین و رسم پختن آش پشت پا

ضرب و زخم با نوک پای، اردنگ، ضربه ای که با نوک پنجه زنند

(اِ.) ضربه ای که با نوک پنجه پا زده می شود.

پشت پا زدن، زیر پا را خالی کردن و واژگون نمودن

آش پشت پا

پشت پا زدن، روی گرداندن، فنی در کشتی

1124