معنی تَغار
حل جدول
لغت نامه دهخدا
ممرز. [م َ رَ] (اِ) درختی از گونه های اولس است که در جنگلهای شمال ایران روید. آن را در آستارا و منجیل و طوالش و کوهپایه ٔ گیلان، اولاس، یا اولس و در کلاردشت وکجور، کُرزِل و در اطراف رشت، فَق یا فِق و در شیرگاه ساری و بهشهر و میاندره، مِمَرز یا مَمَرز و مَرِز و در لاهیجان، شَرَم و در گرگان و علی آباد رامیان وحاجیلر، تَغار و در کتول، کَچَف و در رامسر و رودسر، جَلَم می خوانند. (جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 168).
معادل ابجد
1601