معنی ترجمه شده

برگردان

ترجمه، تفسیر، نسخه

(مص م.) روایت کردن مطلبی از زبانی به زبان دیگر.2- ذکر کردن سیرت و اخلاق و نسب کسی، (اِمص.) گزارش. [خوانش: (تَ جَ یا جُ مِ) [ع. ترجمه]]

ترجمه. [ت َ ج َ / ج ُ م َ / م ِ] (از ع، اِمص، اِ) بیان کلامی از زبانی بزبان دیگر. (ناظم الاطباء): فرمانها بخواسته و فرونگریسته و ترجمه های آن راست کرده... بازفرستاد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 43). امیر خواجه بونصر را آواز داد پیش تخت شد و نامه بستد... و خریطه بگشاد ونامه بخواند، چون بپایان آمد امیر گفت ترجمه اش بخوان تا همگان را مقرر گردد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 291). نسخت بیعت و سوگندنامه را استادم پارسی کرده بود ترجمه ای راست چون دیبا. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 295).
- ترجمه ٔ آزاد، آن است که مترجم معنی را در نظر گیرد و بیان کند و از ترجمه ٔکلمه بکلمه چشم پوشد و نیز اگر نقصی بیند رفع و اگر فضولی یابد حذف کند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
|| سرگذشت. تاریخ حیات کسی. کارنامه. شرح حال کسی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || نام گذاری. تسمیه. نامیدن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || رمز. معما: حکیم [ارسطو] نامه ای بخط خویش به ترجمه ای که میان او و اسکندر بود بنوشت، چنانکه هیچکس نتوانستی خواندن، الا شاه و حکیم. (اسکندرنامه ٔ قدیم نسخه ٔ سعید نفیسی). || (اصطلاح بیان) در اصطلاح بلغاء عبارت از آن است که معنی بیت عربی را به فارسی نظم کنند، یا بالعکس. یعنی بیت پارسی را به تازی نظم کنند. (از کشاف اصطلاحات الفنون). این صنعت چنان باشد که شاعر معنی بیت تازی را بپارسی نظم کند یا پارسی را بتازی، مثالش ناصرخسرو گوید:
کردم بسی ملامت مر دهر خویش را
بر فعل بد ولیک ملامت نداشت سود
دارد زمانه تنگ دل من ز دانشش
خرم دلا که دانشش اندر میان نبود
و ترجمه ٔ این مراست بتازی:
عذلت زمانی مده فی فعاله
ولکن زمانی لیس یردعه العدل
یضیّق صدری الدهر بغضاً لفضله
فطوبی لصدر لیس فی ضمنه فضل.
قاضی یحیی بن صاعد گوید از شعر تازی:
اقول کما یقول حمار سوء
و قد ساموه حملاً لایطیق
سأصبر و الامور لها اتساع
کما ان الامور لها مضیق
فاما ان اموت او المکاری
و اما ینتهی هذا الطریق
و ترجمه ٔ این مراست بپارسی:
من همان گویم کآن لاشه خرک
گفت و می کَنْد بسختی جانی
چه کنم بار کشم راه برم
که مرا نیست جز این درمانی
یا بمیرم من یا خربنده
یا بود راه مرا پایانی.
وطواط (حدایق السحر فی دقایق الشعر ص 69).
و رجوع به مترجم شود.

ترجمه نویس. [ت َ ج َ / ج ُ م َ / م ِ ن ِ] (نف مرکب) مترجم و آنکه ترجمه ٔ چیزی را می نویسد. (ناظم الاطباء).

صاحب ترجمه. [ح ِ ب ِ ت َ ج َ / ج ُ م َ / م ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آنکه شرح حال او مورد بحث و تحقیق است.

ترجمه کردن. [ت َ ج َ / ج ُ م َ / م ِ ک َ دَ] (مص مرکب) گفتاری یا نوشته ای را، از زبانی بزبانی دیگر برگرداندن. بیان کردن کلامی یا عبارتی را از زبانی بزبان دیگر: پس دوات خاصه آوردند و در زیر آن بخط خویش، تازی و فارسی عهدنامچه ای که از بغداد آورده بودند و آنچه استادم ترجمه کرده بود نبشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 295). تذکره نبشته آمد و خواجه ابونصر بر وزیر عرضه کرد و آنگاه هر دو را ترجمه کرد به پارسی و تازی بمجلس سلطان هر دو بخواند سخت پسند آمد. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 297). بونصر مشکان نامه بخواندو به پارسی ترجمه کرد. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 378).
بفرمود تا فیلسوفان همه
کنندآنچه دانش بود ترجمه.
نظامی.

نورند پچوه همسیراز بر گردان تفسیر کردن زبانی را بزبان دیگر ‎ (مصدر) گزاردن گزارش کردن گردانیدناز زبانی بزبان دیگر نقل کردن، ذکر کردن سیرت و اخلاق و نسب شخصی. -3 (اسم) گزارش. جمع: تراجم. یا ترجمه احوال. شرح احوال.

نقل مطلبی از زبانی به زبان دیگر،
[جمع: تَراجِم] [قدیمی] ذکر سیرت، اخلاق، و نسب کسی،
شرح احوال،

برگردانی، برگردان، ترزبانی، ترگویه، نورند

برگردان

traduzione

برگردان، نقل، بیوگرافی، شرح احوال، شرح حال، گزارش

سوره حمد

ترجمه کردن

957