معنی تدین

تدین. [ت َ دَی ْ ی ُ] (ع مص) دیندار شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (غیاث اللغات) (اقرب الموارد) (المنجد). دین دار شدن و راستکار شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دین داری ودرستکاری. (ناظم الاطباء). || وام خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

دین ‌داشتن،
دین‌دار شدن، متدین شدن،
دین‌داری،

دین داشتن، متدین شدن

‎ تدین، تدین به دین اسلام، تقوی زهد.

(تَ دَ یُّ) [ع.] (مص ل.) دین داشتن.

دینداری

دینداری

دینداری

تدین

دیانت، تدین

تدین

دیانت ،‌ تدین

پارسایی، تقدس، تقوا، تورع، خداترسی، دیانت، دین‌باوری، دینداری، دین‌ورزی، دیندار بودن، متدین‌بودن،
(متضاد) ناپارسایی

تَدَیُّن، دین دار گشتن، دین داشتن، دین داری،

یونا تدین

464