معنی تبعیت

تبعیت. [ت َ ب َ ی ی َ] (ع مص) پیرو شدن. (غیاث اللغات) (آنندراج). مأخوذ از تازی، پیروی و متابعت و تقلید. (ناظم الاطباء). تابع و پیرو بودن. لفظ مذکور مصدر جعلی است، چه لفظ تبع خود مصدر است. (فرهنگ نظام). و با کردن صرف شود: تبعیت کردن. || (اِ) دنبال. نتیجه: و نیز آنکه سعی برای آخرت کند مرادهای دنیا به تبعیت بیابد. (کلیله و دمنه).

Adherence, Dependence, Keeping

(تَ بَ یَّ) [ع. تبعیه] (اِمص.) پیروی، دنباله روی.

پیروی، فرمانبری

پیروی کردن، فرمان بردن

پیروی،

پیروی

پیرو

تابع شدن

پیروی

پیروی کردن

اقتفا، انقیاد، پیروی، تاسی، تمکین، متابعت، وابستگی، هواخواهی،
(متضاد) گردنکشی، اطاعت کردن، پیروی کردن، گردن‌نهی، سرسپاری،
(متضاد) گردن‌کشی

اقتفا کردن، پیروی کردن، تاسی جستن، متابعت کردن، گردن نهادن

تمسک، مواطنه، ولاء

پیروی

cittadinanza

882