معنی بی پناهی

پناهی. [پ َ] (اِخ) یکی از شعرای عثمانی است از اهالی روم ایلی در قرن دهم هجری. (قاموس الاعلام ترکی).

پناهی. [پ َ] (اِخ) (مولانا...) درتذکره ٔ مجمعالخواص آمده است: او از همدان و فرزند مرد آن ولایت خواجه میرم بیک کلانتر است. الحق خانواده ٔ خوبی هستند و ارباب فهم و اصحاب طبع را رعایت میکردند و شعرا اغلب در مجالس ایشان میبودند. مولانا لسانی علیه الرحمه میگفته که شراب خواجه میرم از آب دیگر اکابر و اشراف حلالتر است. با مولانا پناهی سالها مصاحب بودیم: [و او راست:]
داغ جنون که بر سر سودائی من است
مجنون عشقم این گل رسوائی من است.
ای وای بر آن کشته که فردای قیامت
بسمل شده ٔ تیغ جفای تو نباشد.
دو شیوه هست خوبان را که جانسوز است و عاشق کش
در اول آن رمیدنها در آخر آرمیدنها.
محنت زده های کوچه ٔ رسوائی
خونین جگران گوشه ٔ تنهائی
حاصل ز غم عشق نکردند بجز
بدنامی ورسوائی و بی پروائی.

گیتی پناهی. [پ َ] (حامص مرکب) عمل گیتی پناه.

خلافت پناهی. [خ ِ ف َ پ َ] (ص نسبی مرکب) منسوب به خلافت پناه و یاء در اینجا افادت تفخیم کند مجازاً، عالیمقام: خدمت خلافت پناهی خواجه علاءالحق والدین بطرف مولانا حسام الدین خواجه یوسف اشارت فرمودند. (انیس الطالبین). خدمت خلافت پناهی راح اﷲ روحه باتمام اشارت فرمود. (انیس الطالبین).

دولت پناهی. [دَ / دُو ل َ پ َ] (حامص مرکب) صفت و حالت دولت پناه. پناه دولت بودن:
بدین عقد دولت پناهی کنیم
همان میری و پادشاهی کنیم.
نظامی.
و رجوع به دولت پناه شود.

مملکت پناهی. [م َ ل َ / ل ِ ک َ پ َ] (حامص مرکب) عمل مملکت پناه. || پادشاهی که پشت و پناه اهالی مملکت باشد. (ناظم الاطباء).

حافظ پناهی. [ف ِ پ َ] (اِخ) به کمان ابرو مشهور است، وی از اهل خراسان بود، و آواز خوب داشت چنانکه دو سه جا وظیفه می گرفت، صاحب طبع نیک و دیوانیست. (ترجمه ٔ مجالس النفائس ص 147).

بازیگر سریال روزگار قریب

آوارگی

آفساید

بادکنک سفید، آینه، دایره، طلای سرخ، آفساید

بی ملجائی بیکسی.

عمل گیتی پناه.

درک زیبایی درک زیبایی به شمار می رود.

چتر

80