معنی بی فرزندی

فرزندی. [ف َ زَ] (حامص) فرزند بودن. بنوت:
بدو راهبر گفت کای پادشاه
دلت شد به فرزندی او گواه.
فردوسی.
- فرزندی کردن، انجام وظیفه ٔ فرزند در حق والدین:
فرزند کسی نمیکند فرزندی
گر طوق طلا به گردنش بربندی.
؟

بی فرزندی. [ف َزَ] (حامص مرکب) فرزند نداشتن. دارای فرزند نبودن:رقبه؛ بی فرزندی. ذیل، بی فرزندی زن. (منتهی الارب).

بنوی

تبنی

تبن، موسسه فرعیه

به فرزندی گرفتن شمارا به فرزندی بگیرند:سرشکسته خواهید شد کسی رابه فرزندی بگیرید: مسولیتهای تازه خواهید داشت - لوک اویتنهاو

ثکل

بی فرزندی

adottare

Adoptieren, Annehmen

معنی و مفهوم شعر فرزند کسی نمیکند فرزندی گر طوق طلا به گردنش بر بندی
این شعر که در ضرب المثل هم کاربرد پیدا کرده در نقد نداشتن محبت از سوی فرزندی غیر از فرزند خویش است

دوقلو، همزاد

زکریا

فرزندی

رابطه فرزندی

363