معنی بی ریخت

ریخت. (مص مرخم، اِمص) ریختن: ریخت و پاش. (فرهنگ فارسی معین). || (اِ) ژست. هیأت. شکل. هیکل. قیافه. صورت. و در آن نظر به تمام حجم نیز هست: چرا به این ریخت درآمده اید؟ (یادداشت مؤلف). شکل و قیافه. اندام. (فرهنگ فارسی معین). هیأت. وضع ظاهر. سر و پز. سر ولباس: خوش ریخت. بدریخت. (از فرهنگ لغات عامیانه).
- بدریخت، بدقیافه. بدشکل. بدگل. بدهیأت. مقابل خوش ریخت. (یادداشت مؤلف).
- بی ریخت، بیقواره. نازیبا. که فاقد تناسب اندام و زیبائی است.
- خوش ریخت، خوشگل. زیبا. زیبااندام. (از یادداشت مؤلف).

بی ریخت. (ص مرکب) (از: بی + ریخت) بی اندام. بی قواره. بدترکیب. بدشکل (در انسان و حیوان و جامه). رجوع به ریخت شود.

خوش ریخت. [خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب) نیک خلقت. خوب طبیعت. نیکوقالب. (ناظم الاطباء). خوش شکل. خوش هیئت. خوش اندام.

Formless, Shapeless, Unformed

(خْ) (اِ.) (عا.) شکل و قیافه.، ~ کسی از دنیا برگشتن کنایه از: بسیار بدشکل و بدقواره شدن.

شکل، هیکل، قیافه،
* ریخت‌وپاش: [عامیانه، مجاز]
ایجاد بی‌نظمی در جایی،
زیاده‌روی در خرج کردن، اسراف، تبذیر،

زشت، بدقواره، بدترکیب،

خوش‌اندام،

فرم

شکل

اکبیری

شکل

اِتّخذ خُطوَهً

Form, Form (f), Formen, Gestalt (f), Gestalten

اندام، شکل، صورت، قیافه، هیات، هیکل، ریختن

شکل و قیافه

1222