معنی بویناک

بویناک. (ص مرکب) دارای بوی بد. بدبو. متعفن. (فرهنگ فارسی معین). عفن. متعفن. گنده. نتن. بدبوی: گوشت تو بویناک و زیانکار است. (کلیله و دمنه).
نمک در مردم آرد بوی پاکی
تو با چندین نمک چون بویناکی.
نظامی (خسروشیرین ص 282).
|| دارای بوی بسیار. (ناظم الاطباء).

بدبو

دارای بوی بد، بدبو، متعفن

گندیده، متعفن، بویناک

بدبو، متعفن، بودار،
(متضاد) بی‌بو

(ص مر.) دارای بوی بد، بدبو، متعفن.

دارای بوی بد، متعفن، عفن، گنده، بد بوی (صفت) دارای بوی بد بدبو متعفن.

گوشت بویناک

بویناکاندن بویناک کردن

بویناک

بویناک، بوگرفته، بدبو،

بدبو، بویناک، گندیده،

بو بویناک شدن، طعم

آب بویناک و متعفن

آدم بویناک و کثیف

89