معنی بهیار
لغت نامه دهخدا
بهیار. [ب ِه ْ] (ص مرکب) دوشیزه یا زنی که دوره ٔ آموزشگاه پرستاری را بپایان رسانیده و با رتبه ٔ بهیاری در بیمارستانها بسمت پرستار مشغول کار است. (فرهنگ فارسی معین).
فرهنگ معین
(بِ) (اِ.) پرستار، آن که پس از طی دوره های خاصی اجازه دارد بخشی از وظایف پرستاران را انجام دهد.
فرهنگ عمید
کسی که دورۀ آموزشگاه پرستاری را به پایان رسانیده و در بیمارستان یا درمانگاه مشغول کار باشد،
مترادف و متضاد زبان فارسی
پرستار،
(متضاد) بیمار، مریض
حل جدول
همکار پرستار
کمک پرستار
بهیار
همکارپرستار
بهیار
به شخصی که در کنار پرستار به او کمک میکند
بهیار
همکار پرستار
بهیار
فارسی به انگلیسی
Paramedic
فرهنگ فارسی هوشیار
دوشیزه یا زنی که دوره آموزشگاه پرستاری به پایان رسانده و با رتبه بهیاری در بیمارستانها بسمت پرستار مشغول بکار میشود
واژه پیشنهادی
اطلاعات عمومی
معادل ابجد
218