معنی بندگان

بندگان. [ب َ دَ / دِ] (اِ) جمع بنده:
خدای را نستودم که کردگار من است
زبانم از غزل و مدح بندگانش بسود.
رودکی.
بندگان گناه کنند و خداوندان درگذرند. (تاریخ بیهقی). وبدست بندگان جز سعی و جهدی به اخلاص نباشد. (کلیله ودمنه).
بندگان را که از قدر حذر است
آن نه زیشان که آن هم از قدر است.
سنایی.
رجوع به بنده شود.

کهریزک بندگان. [ک َ زَ ب َ دِ] (اِخ) دهی از دهستان بهنام سوخته است که در بخش ورامین شهرستان تهران واقع است و 448 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

(اسم) جمع بنده. ‎ بنده ها، در خطاب شفاهی و کتبی به شاه: (بندگان اعلی حضرت همایونی. ) گویند و نویسند. یا بندگان اشرف. در خطاب به شاه و امیر بکار برده میشده.

بهره ونصیب بندگان بندگان

پروردگار بندگان

نگهبان بندگان خدا شبان گوسپندان ‎ نگهبان بندگان (خدا) شبان بندگان، پادشاه توضیح قس کلکم راع و کلکم مسوول عن رعیته.

عباد

راف

ممالیک

آفریده‌ شدگان-مخلوقات-ابرار

خلایق

حمد

پروردگار بندگان، خدای‌تعالی،

پسرانه، بندگان خداوند

در خور بندگان

127