معنی بد ریخت

بد ترکیب، زشت

بدقیافه

بد گل، زشت، بدقواره، بد سیما

فرم

شکل

جل انبار

ریخت. (مص مرخم، اِمص) ریختن: ریخت و پاش. (فرهنگ فارسی معین). || (اِ) ژست. هیأت. شکل. هیکل. قیافه. صورت. و در آن نظر به تمام حجم نیز هست: چرا به این ریخت درآمده اید؟ (یادداشت مؤلف). شکل و قیافه. اندام. (فرهنگ فارسی معین). هیأت. وضع ظاهر. سر و پز. سر ولباس: خوش ریخت. بدریخت. (از فرهنگ لغات عامیانه).
- بدریخت، بدقیافه. بدشکل. بدگل. بدهیأت. مقابل خوش ریخت. (یادداشت مؤلف).
- بی ریخت، بیقواره. نازیبا. که فاقد تناسب اندام و زیبائی است.
- خوش ریخت، خوشگل. زیبا. زیبااندام. (از یادداشت مؤلف).

بی ریخت. (ص مرکب) (از: بی + ریخت) بی اندام. بی قواره. بدترکیب. بدشکل (در انسان و حیوان و جامه). رجوع به ریخت شود.

خوش ریخت. [خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب) نیک خلقت. خوب طبیعت. نیکوقالب. (ناظم الاطباء). خوش شکل. خوش هیئت. خوش اندام.

(خْ) (اِ.) (عا.) شکل و قیافه.، ~ کسی از دنیا برگشتن کنایه از: بسیار بدشکل و بدقواره شدن.

شکل، هیکل، قیافه،
* ریخت‌وپاش: [عامیانه، مجاز]
ایجاد بی‌نظمی در جایی،
زیاده‌روی در خرج کردن، اسراف، تبذیر،

شکل

Form, Form (f), Formen, Gestalt (f), Gestalten

اندام، شکل، صورت، قیافه، هیات، هیکل، ریختن

شکل و قیافه

1216