معنی بارش

بارش. [رِ] (اِمص) اسم مصدر از باریدن. عمل باریدن. ریختن. دَرّ. دُرور. باریدن. (ناظم الاطباء):
برق وارم به وقت بارش میغ
به یکی دست می بدیگر تیغ.
نظامی (هفت پیکر).
ببارش تیغ او چون آهنین میغ
کلید هفت کشور نام آن تیغ.
نظامی.
بر آن تیره دل بارش تیر کرد.
نظامی.
رجوع به برهان قاطع چ معین حاشیه ٔ ج 1 ص 216 شود. || باران. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (دِمزن). مَطَر. ج، امطار.

Fall, Precipitation, Radiation, Rain, Rainfall, Spatter

yağış

yoğun kar yağışı

(رِ) (اِمص.) باریدن.

باران، مطر، باریدن

سقوط، متر

هطول الامطار

ریختن برف یا باران از آسمان،
(اسم) باران، برف،

ظرف استوانه‌ای‌شکل مدرجی که برای تعیین مقدار و ارتفاع ریزش باران به کار می‌رود، باران‌سنج،

باریدن، فرو ریختن باران

برف

ساده لوح بودن

(اسم) باریدن (باران و مانند آن)، (اسم) باران مطر.

Regen (m), Regnen

ساده لوح بودن

امیر قویدل

503