معنی امیه
لغت نامه دهخدا
امیه. [اَ ی َه ْ] (ع ن تف) آب بسیارتر. (منتهی الارب). آب دارتر، گویند: البئر امیه مماکانت. (ناظم الاطباء).
احول بنی امیه
احول بنی امیه. [اَوَ ل ِ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) لقب هشام بن عبدالملک، دهمین از خلفای بنی امیه است. رجوع به هشام... شود.
خلفای بنی امیه
خلفای بنی امیه. [خ ُ ل َ ی ِ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) خلفای اموی. رجوع به خلفای اموی در این لغت نامه شود.
شاعر بنی امیه
شاعر بنی امیه. [ع ِ رُ ب َ اُ م َی ْ ی َ] (اِخ) شهرت اخطل غیاث بن غوث نصرانی الاصل مکنی به ابومالک. وی از فحول شعرای عصر اموی است که بجهت مدیحه گویی و اظهار خلوص در حق خلفای بنی امیه به این صفت موصوف گردید. وفات او بسال 95 هَ. ق. اتفاق افتاد. رجوع به ریحانه الادب ج 1 ص 47 و ج 2 ص 285 شود.
حل جدول
طایفه ای از قریش
طایفهای از قریش
خاندان امیه
اموی، بنی امیه
ازخلفای بنی امیه
هشام
آخرین خلیفه بنی امیه
مروان
خاندان معاویه
امیه
فرهنگ فارسی هوشیار
کنیزکک کنیزک خرد، نام تیره ای از تازیان
فرهنگ فارسی آزاد
بَنِی اٌمَیَّه، بذیل "اٌمَوِیان " مراجعه شود،
واژه پیشنهادی
اطلاعات عمومی
ابومسلم خراسانی
معادل ابجد
56