معنی اسنان

اسنان. [اِ] (ع مص) کلانسال شدن. (منتهی الارب). بزاد برآمدن. (تاج المصادر بیهقی). بسیارسال شدن. || برآمدن دندان. || رویانیدن دندان را. (منتهی الارب). || اسنان سدیس ناقه، نبت آن. رستن دندان هشت سالگی اشتر و رویانیدن آن. (تاج المصادر بیهقی).

اسنان. [] (اِخ) یکی از نوکران شهزاده یساور که از جانب وی ودیگر شهزادگان با جمعی دیگر بعنوان ایلچی نزد ابوسعید رفت. (ذیل جامعالتواریخ رشیدی حافظ ابرو ص 81).

اسنان. [اَ] (اِخ) قریه ای از قرای هرات. (معجم البلدان) (مرآت البلدان).

اسنان. [اَ] (ع اِ) ج ِ سِن ّ. سالها. (غیاث). || دندانها. (غیاث): حَدثنا ابراهیم بن عبدالرحمن ابوسهل مولی موسی بن طلحه قال رأیت موسی بن طلحه قد شد اسنانه بذهب. (الکنی و الاسماء للدولابی).

اسنان. [اَ] (اِخ) دهی از دهستان شاخنات بخش درمیان شهرستان بیرجند، 78000 گزی شمال باختری درمیان، 12000 گزی جنوب خاوری شاخن. کوهستانی، معتدل. سکنه 231 تن. شیعه. زبان: فارسی. آب از: قنات. محصول: غلات، تریاک. شغل: زراعت، گله داری. قالیچه و پلاس بافی. راه: مالرو. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

اسنان کلبی. [اَ ن ِ ک َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) دندانهای نیش.

اسنان الفار. [اَ نُل ْ] (ع اِ مرکب) زواید دقیقه که در اصل ظفره روید.

اسنان الذئب. [اَ نُذْ ذِءْب ْ] (ع اِمرکب) به لغت فارسی دندان گرگ خوانند و به سریانی شنتدنیا و شوشیدما گویند. جبرئیل و صهاربخت گویند او را بعربی بقلهالیهود گویند و ابوحداد گوید که پلنگ به خوردن او مأنوس است. (ترجمه ٔ صیدنه ٔ بیرونی). گیاهی است مألوف پلنگ. (مؤید الفضلاء از زفان گویا).

اشنان اسنان. [اُ ن ِ اَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) بارزد. (تذکره ٔ داود ضریر انطاکی ص 49). قنه. (تذکره ٔ داود ص 71). رجوع به بارزد و قنه شود.

جمع سِن.، دندان ها، دندانه داس، تیزی مهره پشت، سال های زندگی. [خوانش: (اَ) [ع.] (اِ.)]

سنّ

دندان ها

دندانها

بی دندان , بدون دندانه , بچه گانه

(تک: سن) دندان ها، سال ها ‎ بر آمدن دندان نیش زدن دندان، کلانسالگی پیر شدن (اسم) جمع سن. سالهای زندگی، دندانها.

162