معنی از شعب دین مسیحیت

ارتدوکس، کاتولیک، پروتستان

ارتودکس

ارتدوکس

ارتودکس

پروتستان

مسیحیت. [م َ حی ی َ](ع مص جعلی، اِمص)مسیحی بودن. عیسویت. نصرانیت. آئین مسیحی. دین مسیحی. خاج پرستی. و رجوع به مسیح و مسیحا و مسیحی شود.

شعب. [ش َ] (اِخ) بطنی است از همدان. (منتهی الارب).

شعب. [ش ُ] (ع ص، اِ) ج ِ اَشعَب، شَعباء. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به اشعب و شعباء شود. || شعب الزمان، حالات روزگار. (از اقرب الموارد). || شعب السفود؛ دندانه های آن. و سفود آهن سیخ مانندی است که گوشت را در آن بریان کنند. (از اقرب الموارد).

شعب. [ش ِ] (اِخ) نام موضعی است. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). اسم قطعه ای واقع بین عقبه و قاع در راه مکه در سه میلی. (از معجم البلدان).

شعب. [ش َ] (اِخ) کوهی است به یمن و آن را ذوشعبین گویند. (منتهی الارب) (آنندراج). کوهی است در یمامه. (از معجم البلدان).

شعب. [ش َ ع َ] (ع مص) گشاده گردیدن میان دو دوش و یا دو شاخ. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

شعب. [ش ُ] (اِخ) وادیی است میان حرمین که در وادی صفرا می ریزد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). وادیی است میان مکه و مدینه که به وادی الصفرا فروریزد. (از معجم البلدان).

شعب. [ش َ ع َ] (ع اِمص) دوری در میان دو دوش و یا دو شاخ گاو و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد).

شعب. [ش ُ ع ُ] (ع اِ) ج ِ شَعیب. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج ِ شعیب به معنی توشه دان یا توشه دان از دو چرم دوخته یا از دو طرف بریده و مشک کهنه. (آنندراج). رجوع به شعیب شود.

مسیحی بودن،
(اسم) دین عیسی مسیح که سه شعبۀ مهم آن کاتولیک، پروتستان، و ارتدکس است،

972