معنی ارتباط

ارتباط. [اِ ت ِ] (ع مص) رَبط. بستن. بربستن. ببستن: و در قصبه ٔ جشم او را ارتباط کردند و مدتی اورا و لشکر او را مواجب و اخراجات و علوفات مهیا داشتند و با وی اتصال مصاهرت ساختند. (از تاریخ بیهق). بستگی. (غیاث). بستن چیزی را با چیزی دیگر: و یرتبط النعمه بما یقررها و یهنیها. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299). || مواصلت کردن: سیدهادی با قصبه آمد و پدر من او را ارتباط کرد... و او را فرزندان و ذیل و عقب پدید آمد. (تاریخ بیهق). || ربط بکسی دادن بدوستی: جدّمرا... از نیسابور بلطایف و کرامات بسیار با بیهق آورد و او را بمساعی خوب ارتباط فرمود و میان ایشان مکاتبات است در اخوانیات. (تاریخ بیهق). || ارتباط فرس، معین کردن اسب بر رباط. (منتهی الارب).

خط ارتباط. [خ َطْ طِ اِ ت ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) مسیری که واسطه ٔ ارتباط یک واحد است در لشکرکشی با سایر قسمتها بخصوص مرکز فرماندهی. (یادداشت بخط مؤلف).

Communication, Communion, Contact, Correlation, Interrelation, Interrelationship, Liaison, Linkage, Links, Perspective, Touch

bağlantı, ilişki

(مص م.) ربط دادن، پیوند چیزی به چیزی، (اِمص.) بستگی، پیوستگی، رابطه، جمع ارتباطات. [خوانش: (اِ تِ) [ع.]]

رابطه داشتن، رفت‌وآمد داشتن،
تماس برقرار کردن با کسی از طریق وسیله‌ای مخصوص،
پیوستگی، بستگی، پیوند،

رابطه

تماس

پیوستگی

بستگی، پیوستگی، پیوند، تماس، دلبستگی، رابطه، ربط، سروکار، علایق، مراوده، مناسبت، وابستگی، وفاق

وابستگی , تعلق , ضمیمه , دنبال , ضبط , حکم , دلبستگی , نامزدی , اشتغال , مشغولیت

collegamento

riferimento

پیوستگی، پیوند

اتصال، علاقه، مراسله، اِتّصالٌ

ربط، بستن، بربستن

(صفت) رابط پیوند دهنده آنکه واسطه و وسیله ارتباط است آنکه ارتباط برقرار میکند.

613