معنی اذیت

اذیت. [اَ ذی ی َ] (ع مص، اِمص) آزار. (غیاث اللغات). ستوهی. (دستوراللغه). رنج. (غیاث اللغات). کربت. کرب. زحمت. کدّ. تعب. عنا. محنت. شکنجه. عذاب. رنجه شدن.
- اذیت کردن، و اذیت دادن، آزار کردن. آزردن. تصدیع دادن. عذاب دادن. معذب داشتن. تعذیب. لَسع. (منتهی الارب). ایذاء. رنجه داشتن.
|| آزار کردن. رنجه کردن. آزردن. رنجانیدن. (مؤید الفضلاء):5 که دست تطاول بمال رعیت دراز کرده بود و جور و اذیت آغاز نهاده. (گلستان).

Aggro, Annoyance, Fret, Gibe, Harassment, Irritation, Mischief, Persecution, Pinprick, Vexation

eziyet

(اِمص.) آزار، رنج، زحمت، (مص ل.) آزرده شدن، رنج کشیدن، (مص م.) رنجانیدن، اذا و اذی نیز گویند. [خوانش: (اَ یَّ) [ع. اذیه]]

آزار

آزار

آزار، آزردن، ایذاء، ایذاء، تاذی، تصدیع، تعب، تعذیب، جفا، رنج، رنجه، زجر، زحمت، ستوهی، شکنجه، عذاب، عنا، محنت، مزاحمت

fastidio

seccatura

رنج دادن، آزار دادن، آزار،

زجر

اثر (مع الشد)، اذی، ازعاج، ایذاء، عائق، مصدر الازعاج

ابره، اثر (مع الشد)، احزن، اذی، ازعج، اضمن، اهن، ضائق، طحن، عرقوب، غریر، قلق

آزار و شکنجه

شکنجه

آزاردادن ستوهاندن (مصدر) اذیت کردن.

رنجه داشتن رانکنیدن (مصدر) آزار کردن آزردن تصدیع دادن عذاب دادن معذب داشتن تعذیب رنجه داشتن.

1111