معنی اخراج شدن از کار

رانده شدن (مصدر) بیرون رانده شدن از جایی برآمدن بیرون آمدن.

جمع خرج، خراج بیرون کردن بیرون کردن

برکنار شدن

خارج

ابعاد، جزمه، طرد، نتوء

Aus, Außerhalb, Heraus hinaus, Heraus, Hinaus

Stiefel [noun], Die, Verbannung

اخراج. [اَ] (ع اِ) ج ِ خرج.

اخراج. [اِ] (ع مص) بیرون کردن.بیرون کشیدن. بیرون آوردن. نقیض ادخال:
دی شوی بینی تو اخراج بهار
لیل گردی بینی ایلاج نهار.
مولوی.
وجه بیرون رفتن عقل از سر عاشق مپرس
کرد نافرمانی سلطان ز شهر اخراج شد.
نسبتی.
- اخراج ساختن، دفع کردن. رد کردن. بدر کردن.
- اخراج کردن، بیرون کردن. دفع کردن. کسی را از شغل و کار خود بازداشتن. طردکردن. راندن. نفی کردن. تبعید کردن. جلاء وطن.
|| ادا کردن باج را. || شکار کردن شترمرغ ابلق را. || نکاح کردن زنی را سرخ رنگ که سپیدی آن بسیاهی زند. || اخراج راعیه، چریدن بعض چراگاه و گذاشتن بعض آنرا. || گذشتن بر کسی سالی که در نیم آن فراخی و در نیم دیگر تنگی بود. || اخراج بلد؛ نفی بلد. تبعید. نزد فارسیان بمعنی برآوردن گناهکاری را از شهری یا دهی و شهری و به دهی فرستادن و یا برآوردن شخص اخراجی یعنی آنکه او را از شهر یا ده برآورده باشند.
|| اخراج دم، حجامت. خون گرفتن. || اخراج عضوی از بدن، قطع عضوی از اعضاء. || اخراج براز؛ دفع آن. || اخراج البول دفعهً دفعهً؛ ایزاغ. (تاج المصادر بیهقی).

(اِ) [ع.] (مص م.) بیرون کردن، بیرون کشیدن.

راندن، کنارگزاری، بیرون کردن، بیرون فرستادن، برونکرد

espulsione

estradizione

بیرون کردن کسی از محل کارش،
بیرون کردن،
(صفت) کسی که از جایی بیرون شده باشد، اخراج‌شده،
(اسم) [قدیمی] هزینه، خرج،

تبعید، دفع، طرد، انفصال، پاک‌سازی، خلع، عزل، منفصل، تخلیه،
(متضاد) ادخال

1388