معنی ابن سینا

ابن سینا. [اِ ن ُ] (اِخ) رجوع به ابوعلی بن سینا شود.

سینا. (اِخ) نام کوه طور است. (برهان). سیناء:
پیغمبر میر است یوز او را
بر مرکب میر است طور سینا.
ناصرخسرو.
موسیم که انی انااﷲ یافتم
نور پاک و طور سینا دیده ام.
خاقانی.
موسی جان سینه را سینا کند
طوطیان کور را بینا کند.
مولوی.
رجوع به طور سینا شود.

پور سینا

پور سینا

شیخ الرئیس حجه الحق ابوعلی حسین بین عبدالله بن حسین بن علی بن سینا مشهور به ابن سینا که در سال 370 هجری در "افشنه"، در نزدیکی شهر بخارا متولد شد و در آنجا نیز به کسب علم و دانش پرداخت. او تحصیلات مقدماتی از جمله ادبیات، قرآن، فقه و همچنین حساب را در نزد پدر خود آموخت و برای فرا گرفتن منطقه، هندسه و همچنین نجوم نزد ابوعبدالله ناتلی رفت. او از همان اوان کودکی خود، بسیار خارق العاده بود و دانش زمان خود را نیز با سرعت هر چه تمام فرا می گرفت! او در سن شانزده سالگی به طبابت پرداخت. وی پس از درمان کردن نوح بن منصور سامانی به درباره او راه یافت. به دنبال شهرت روزافزون او که آوازه ی این شهر به گوش سلطان محمود نیز رسیده بود، محمود او را دعوت کرد تا به غزنین برود! اما ابن سینا به دلیل خشونت و تعصب دینی سلطان محمود، دعوت او را رد کرد و از خوارزم فرار کرد. مدتی را در ترکستان و خراسان بسر برد و سپس وارد گرگان شد و در آنجا مشغول به طبابت گشت. سپس وی به شهر ری رفت و در آنجا مجدالدوله دیلمی را که به بیماری مالیخولیا مبتلا شده بود، او را درمان کرد. او در شهر همدان، مقام وزارت شمس الدوله را به دست آورد و از حماین علاء الدوله کاکویه برخوردار گشت. سرانجام در شهر همدان و در سال 428 هجری قمری نیز درگذشت. از جمله معروف ترین آثار او می توان به دانشنامه ی علائی که به زبان فارسی است و همچنین مهم ترین اثر فلسفی او به شفاء که شامل چهار بخش یعنی منطق، طبیعیات، ریاضیات و همچنین مابعدالطبیعه است را نام برد.
این اثر و کتاب بعدی به نام قانون که دایره المعارف طبی می باشد، هر دو به زبان عربی است.

طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی

دانشمند بزرگ ایرانی مولف کتاب دانشنامه علایی

بهمنیار، ابوعبیدجوزجانی

بهمن یار، ابوعبید جوزجانی

قانون

شیخ الرئیس

اِبْنِ سِینا، شیخ الرئیس ابو علی حسین ابن عبدالله، امام الحکماء و نابغه زمان خود است که در 370 هجری متولد و در 428 فوت نمود. وی در علوم ریاضی و ادبی و فلسفی و پزشکی و نجوم دارای مقامی عظیم است. از آثار مشهور او " شفا "، " قانون "، "دانشنامهء علائی"، " نجات"، "اشارات " وبیش از صد کتاب و رساله دیگر است. مقبره ء وی در همدان میباشد،

سلطان طب

شرف الملک

بخارا

174