معنی آویزان

آویزان. (نف، ق) در حال آویختگی. || آویخته. معلق. آونگ. آون. دروا. آونگان. دلنگان.
- آویزان کردن، آویختن. تعلیق.
|| جنگ و گریز کنان. گریز و آویز کنان: غوریان دررمیدند و هزیمت شدند وآویزان میرفتند تا ده. (تاریخ بیهقی). || مشغول. دست بکار. آغازان. || دست بیقه:
باد سحری سپیده دم خیزانست
با میغ سیه بجنگ آویزانست.
منوچهری.

Dangler, Dependent, Floppy, Hanging, Pendulous, Swinger

asılı; asılmış

asılmak

asmak, sarkıtmak

معلق

معلق

آویخته، آویز، معلق

sospeso

pensile

appendere

معلق، آویخته، در حال جنگ و گریز. [خوانش: (ص فا.)]

مزاحم کسی شدن، سور زدن، ط فیلی بودن. [خوانش: (شُ دَ) (مص ل.) (عا.)]

آویخته، معلق،
(قید) در حال آویختگی،
طفیلی، مزاحم،
[عامیانه] غمگین،
در حال دعوا، گلاویز،

در حال آویختگی

(مصدر) آویخته شدن.

(مصدر) آویختن تعلیق.

75