معنی آشامیدن

آشامیدن. [دَ] (مص) بلعیدن یعنی فروبردن مایعی. نوشیدن. نوش کردن. درکشیدن. کشیدن. گساردن (در شراب). آشمیدن. پیمودن (باده). خوردن. حسو. (دهار). شرب. تکرّع. تجرّع. تشرّب. احتسا. تَرَمﱡق: حصیری... می آمد دُردی آشامیده. (تاریخ بیهقی).
تا بی ادبی همی توانی کرد
خون علما بدم بیاشامی.
ناصرخسرو.
تا تشنه و بیطاقت بچاهی رسید قومی بر او گرد آمده هر شربتی به پشیزی همی آشامیدند. (سعدی).

پیمانه آشامیدن. [پ َ / پ ِ ن َ / ن ِ دَ] (مص مرکب) شراب خوردن. باده نوشیدن:
چو آشامیدم این پیمانه را پاک
درافتادم ز مستی بر سر خاک.
(گلشن راز).

Consume, Drink, Imbibe

yutmak

(دَ) (مص م.) نوشیدن.

شرب

شرب

شرب

لب تر کردن

لب تر کردن

خوردن، گساردن، نوش‌کردن، نوشیدن،
(متضاد) تناول‌کردن، خوردن

فروبردن آب یا مایع دیگر به حلق، نوش کردن، نوشیدن: ای ترک می‌آشام که گفتت که می آشام / در خانهٴ من باده بیاشام بیا شام (؟: لغت‌نامه: آشام)،

نوشیدن، خوردن مایعات

(مصدر) شراب خوردن باده نوشیدن: چو آشامیدم این پیمانه را پاک در افتادم زمستی بر سر خاک. (گلشن راز)

(مصدر) نوشیدن خون، خونخواری کردن بیرحمی کردن سفاکی کردن.

آستین فنجان قهوه

استکان

406