معنی آسه

آسه. [س َ / س ِ] (اِ) زردی و پژمردگی که بر روی آدمی یا بر گیاه افتد: صفاره؛ آسه ٔ غَله. المصفور؛ گرسنه ٔ آسه زده. (مهذب الاسماء). شاید در غله مرادف زنگ و زردی باشد. || اصل السوس. ریشه ٔ شیرین بیان. || قسمی از فیلزهره و دیوخار که بلاطینی آن را لیسیوم بارباروم گویند.

آسه. [س َ / س ِ] (اِ) زمین که برای کشت آماده کرده باشند. آبَسته:
چو ابر کف شه تقاطر نماید
زر از آسه ٔ طَمْع سائل بروید.
منجیک.
و این کلمه را آسر نیز ضبط کرده اند با همین شاهد، و ظاهراًآسه صحیح است. || آس. آسیا. رحی.

آسه زده. [س َ / س ِ زَ دَ / دِ] (ن مف مرکب) رجوع به آسه (مَدخل ِ اوّل) شود.

مهره گردن

درختچه خاردار مناطق گرم، زردی روی گیاه، مهره دوم گردن

زردی روی گیاه، مهره دوم گردن

زردی روی گیاه

درختچه خاردار مناطق گرم

دومین مهره گردن

پایه، محور، آسک، آس، دستاس، سنگ‌آسیا

Axis, Axle, Pivot, Sallow, Spindle

زنگ۳

(ریاضی) محور،
(زیست‌شناسی) دومین مهرۀ گردن انسان که بعد از مهرۀ اطلس قرار دارد،
سنگ آسیا،

از روستاهای بلوک خانقاه پی واقع در سوادکوه

کشت و زراعت

کشت و زراعت، زمینی که برای کشت آماده کرده باشند. [خوانش: (~.) (اِ.)]

(س ِ) (اِ.) آفتی که در گیاه باعث پژمردگی می شود.

آس، آسیا، محور، سنگ آسیا. [خوانش: (~.) (اِ.)]

زردی وپژمردگی بر انسان یا برگیاه افتد

66