معنی آجیل

آجیل. (اِ) خشک میوه. مجموع پسته، بادام، نخود، فندق، تخمه ٔ کدو و تخمه ٔ هندوانه ٔ تف داده و نمک زده یا آچارده. || نقل، مزه و توسعاً هر نعمت و فائده که از کسی بدیگری رسد از خوراک و پوشاک و نقدینه.
- آجیل مشکل گشا، خشک میوه ها باشد که زنان بنذر بخشند برآمدن حاجتی را.

آجیل فروشی. [ف ُ] (حامص مرکب) شغل آجیل فروش. || (اِ مرکب) دکان آجیل فروش.

آل آجیل. (اِ مرکب، از اتباع) آل و آجیل. آجیل و جز آن. توسعاً، سود. فائده.

آجیل فروش. [ف ُ] (نف مرکب) بایع و فروشنده ٔ آجیل.

آجیل خوری.[خوَ / خ ُ] (اِ مرکب) ظرفی که در آن آجیل کنند.

مخلوطی از خشکبار از قبیل پسته، فندق، بادام، نخودچی، تخم کدو، و تخم هندوانۀ تفت‌داده،

فروشندۀ آجیل، کسی که آجیل درست می‌کند یا آجیل می‌فروشد،

انواع آجیل،
دانه‌های خوردنی،

ظرفی که در آن آجیل بریزند،

سوغات فاروج

Confections, Nuts

kuruyemiş, çerez

یک لیوان ۷۵۰ کالری

یک لیوان 750 کالری

تنقلات، خشکبار، شب‌چره

فوری

خشک میوه، مجموع پسته، بادام، نخود، فندوق، تخمه وغیره

‎ شغل و عمل آجیل فروشی، مغازه و دکان آجیل فروش.

(اسم) فروشنده آجیل.

(اسم) ظرفی که در آن آجیل ریزند.

(اِ.) میوه خشک مرکب از پسته، بادام، فندق، تخمه و مانند آن.، ~ مشکل گشا آجیلی مرکب از هفت جزء (پسته، فندق، مغز بادام، نخودچی، کشمش، خرماخارک، توت خشکه) که برای رفع مشکل نذر کنند و بخرند و میان هفت نفر متدین تقسیم کنند.

44