معنی آبادی

آبادی. (حامص) (از پهلوی آواتی، عمران. سعادت) عمارت. عمران. برابر ویرانی:
آبادی میخانه ز ویرانی ماست
جمعیت کفر از پریشانی ماست.
خیام.
|| (اِ) جای آباد و جای معمور. آبادانی، از ده و شهر و امثال آن:
که جغد آن به که آبادی نبیند.
نظامی.

تایب آبادی. [ی ِ] (اِخ) زین الدین ابوبکر تایب آبادی. رجوع به تایبادی شود.

تایب آبادی. [ی ِ] (ص نسبی) منسوب به تایب آباد. رجوع به تایب آباد و ماده ٔ بعد شود.

آبادی کاغذ. [غ َ] (اِ مرکب) قسمی کاغذ ابریشمین.

موسی آبادی. [سا] (ص نسبی) منسوب است به موسی آباد از دیه های همدان. (از الانساب سمعانی).

فرس آبادی. [ف ُ] (ص نسبی) منسوب به فرس آباد که از قرای مرو است در دوفرسخی آن. (سمعانی).

Affluence, Improvement, Prosperity

روستا ده آبادی

(اسم) عمارت عمران آبادانی مقابل ویرانی خرابی: (آبادی میخانه ز ویرانی ماست. ) (منسوب به خیام)، جای آباد محل معمور آبادانی از ده و قریه و شهر.

دیدن آبادی نشانی از گشایش کارهای بسته است. - امام جعفر صادق علیه السلام

خیر و فایده نصیب شما می شود - محمد بن سیرین

اگر خود را در ده یا روستا شهرستانی آباد ببینید امنیت و آرامش می یابید. چنان چه بیننده خواب ببیند که در دهی گم شده نشانه شرو فساد و بدی است. - نفایس الفنون

ده، روستا

عمران، آبادانی، جای آباد، ده، قریه. [خوانش: [په.] (حامص. اِ.)]

آباد بودن،
(اسم) ده، قریه،

آبادانی، عمارت، عمران، ده، دهات، دهکده، روستا، شهر، واحه، ولایت

18