معنی بوادی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بوادی. [ب َ] (ع اِ) ج ِ بادیه. (آنندراج) (غیاث) (ناظم الاطباء). ج ِ بادیه. صحراها. (فرهنگ فارسی معین): زنهار خواست تا مگر عواری آن هول و بوادی آن حول بتضرع و ابتهال به زوال رساند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

بوادی. [ب َ] (فعل) در غزل حافظ بلهجه ٔ شیرازی قدیم است و «بوادی » یعنی بباید دیدن. و شعری از او است:
امن انکرتنی عن عشق سلمی
تز اول آن روی نهکو بوادی.
حافظ.
و معنی شعر چنین است: ای کسی که بر من انکار کردی از عشق سلمی، تو از اول آن روی نیکو را بایستی دیده باشی. رجوع به دیوان حافظ چ قزوینی ص 304 شود.

(بَ) [ع.] (اِ.) جِ بادیه، صحراها.

بادیه۱

صحراها

بادیه‌ها، بیابان‌ها، صحاری، صحراها،
(متضاد) مداین

بیابانها و صحراها

بَوادِی، بیابانها، صحراها (مفرد: بادِیَه)،