معنی بیاره در فرهنگ معین

بیاره

بیاره

  • (بَ رَ یا رِ) (اِ.) گیاهی که ساقه بلند و مستقیم ندارد و شاخه های آن روی زمین افتد مانند کدو، خربزه و غیره، بوته.

بخش پیشنهاد معنی و ارسال نظرات
جهت پیشنهاد معنی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید از اینجا ثبت نام کنید
امتیاز شما به نتایج جستجوی بیاره در سایت جدول یاب:
معنی این واژه در بانک های دیگر
  • بیاره (نام های ایرانی): پسرانه، نام روستایی (نگارش کردی: بیاره)
  • بیاره‌ (فارسی به انگلیسی): Bush
  • بیاره (لغت نامه دهخدا): بیاره. [ب َ رَ / رِ] (اِ) ساقه ٔ گیاه. || ریشه ٔ یک قسم گیاه طبی. (ناظم الاطباء).
  • بیاره (فرهنگ عمید): گیاهی که ساقۀ راست و بلند نداشته باشد و شاخه‌های آن روی زمین بیفتد، مانند بوتۀ کدو، خربزه، خیار، و مانندِ آن، بوته،
  • بیاره (حل جدول): بوته گیاه
  • بیاره (فرهنگ فارسی هوشیار): بوته