مخترع کتاب های فکاهی کیست

چند ستون مصور فکاهی یا خنده دار پیاپی، به طور معمول در روزنامه ها به چاپ می رسد. این ستون های پیاپی، از سه یا چهار ردیف تصویر افقی با یک یا چند شخصیت یا بازیگر اصلی تشکیل می شود. کتاب های فکاهی، شکل گسترش یافته ی همین ستون های فکاهی مصور است، که به صورت مجله و یا دفترهای مستقلی به چاپ می رسد. هر مجله و یا دفتر به دسته ی خاصی از شخصیت های داستان مربوط می شود و تصاویر خنده دار آن نیز یک قصه ی کامل را باز می گوید.
با آن که نخستین ستون های مصور فکاهی روزنامه ای در سال 1892 میلادی به چاپ رسید، فقط در سال 1911 میلادی بود که یک نشریه ی کامل به نام " کتاب فکاهی " به انتشار تصاویر و داستان های خنده دار اختصاص داده شد! همان سال، روزنامه ی
" شیکاگو آمریکن " تجدید چاپ داستان فکاهی بادفیشر به نام " موت و جف " را به صورت یک جزوه، پیشنهاد کرد!
الگوی کنونی فکاهیات مصور در سال های بعد ریخته شد. در سال 1935 میلادی مجله ی نیوفان یا همان خنده ی نو انتشار یافت. این مجله ی 64 صفحه ای، مجموعه ای از کارهای دست اول بود که در چهار رنگ به چاپ رسید و در دکه های روزنامه فروشی فروخته می شد. در سال 1938 میلادی مجله ی " اکشن کومیکس " یا همان " فکاهیات زنده " و پس از آن در سال 1939 میلادی مجله ی " سوپرمن کوارترلی مگزین " انتشار یافت.
فکاهی نامه های مصور، تماما حاوی داستان های خنده دار نیستند! داستان های انواع کتاب های فکاهی مصوری که تاکنون انتشار یافته است، عبارت بوده اند از: ماجراجویی، جانوران، زندگینامه، پلیسی، جنایی، علمی و تخیلی، اسرارآمیز، تاریخی، شوخی، نظامی، دینی، عاشقانه، طنز، تین ایج و وسترن.
بعضی از انواع، مانند داستان های ماجراجویانه و شوخی، بیشتر فروش می رود و به همین علت نیز تعداد بیشتری از آن ها در بازار یافت می شود! لیکن محبوبیت فکاهی مصور به قدری زیاد شده است که تقریبا هر کسی می کوشد، داستانی بنویسد و برای این نشریات فکاهی مصور بفرستد! بسیاری از کارخانه ها با استفاده از کتاب های فکاهی مصور، خریداران کالاهای شان را با طرز کار یا تاریخچه ی خود آشنا می کنند. از این کتاب ها، همچنین برای بیان موضوعات پیچیده، برجسته کردن نیازهای عمومی و یا حتی بیان تاریخ یک رویداد ویژه استفاده می شود. بدین ترتیب، می بینیم که کتاب فکاهی مصور می تواند تا هر اندازه که موضوع وجود داشته باشد، متنوع شود!