بوم شناسی

امروزه در سراسر نقاط جهان، مردم اطلاعات و اخبار گوناگون بسیاری درباره ی "بوم شناسی" می خوانند یا می شنوند! و علت آن نیز روشن است. بوم شناسی با آنکه یکی از جوان ترین علم ها است، یکی از مهم ترین علم ها برای آینده ی بشریت نیز به شمار می آید. البته بوم‌شناسی، کهن ‌ترین علم بشری است. حتی نخستین کشاورزان برای شناخت شیوه ی اداره منابع خوراکی زنده و نیز اهلی ‌شده شان، می ‌بایست از آن هم کارکشته ‌تر می‌ شدند! بدین‌ترتیب این نخستین بوم ‌شناسان، که بوم‌ شناسانی عمل ‌گرا بودند، درصدد شناخت پراکنش و فراوانی جانداران و به ‌کارگیری این دانش در جهت منافع جمعی ‌خود برآمدند.
هر موجود زنده، شیوه ی زندگی خاصی برای خود دارد! این شیوه ی زندگی، تا حدودی به شکل و فعالیت های خود آن موجود و تا حدودی نیز به محیط زندگی آن بستگی دارد. هر موجود زنده ای از تمام اجزا و اشیاء پیرامون خود، چه جاندار باشد و چه بی جان، تاثیر می پذیرد. و در مقابل، هر موجود زنده نیز بر محیط خویش تاثیر می گذارد. هر موجود زنده، جزئی از شبکه ی پیچیده ی زندگی است.
در همان حال، هر موجود زنده به عنوان بخشی از یک اجتماع یا گروهی از دیگر موجودات زنده به زندگی خود ادامه می دهد. این موجودات زنده نیز بخشی از محیط هستند.
بنابراین، وقتی جانور یا گیاهی را در محیط خود مطالعه می کنیم، در واقع یک شبکه ی زندگی را مورد مطالعه قرار می دهیم. دانشمندی که این گونه شبکه های زندگی را مطالعه می کند، بوم شناس نامیده می شود. موضوع مورد مطالعه ی وی بوم شناسی است که معنی لغوی آن می شود "شناخت یا مطالعه ی محیط طبیعی زندگی".
بوم شناسی، روابط میان موجودات زنده را با جهانی که در آن به سر می برند، مطالعه می کند و از جمله به ما می گوید که چگونه می توانیم از منابع طبیعی موجود به بهترین شکل ممکن نگهداری کرده و استفاده کنیم. بوم شناسی، با پرسش هایی از این قبیل سر و کار دارد که:
چگونه می توانیم به بهترین شکل ممکن، از زمین خود بهره برداری نماییم؟
چگونه می توانیم خاک، جنگل ها و همچنین زندگی و حوش را نجات دهیم؟
چگونه می توانیم از دامنه ی خسارت های بزرگی که حشرات موذی و خطرناک وارد می کنند، بکاهیم؟ و...
این ها همه و همه از پرسش هایی است که هر بوم شناس برای خود مطرح می کند و می کوشد که پاسخ آن ها را بیابد.