نقاهت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نقاهت. [ن َ هََ] (از ع اِمص) برخاستن از بیماری. نقه. نقوه. (یادداشت مؤلف). نقاهت که معمولاً به معنی بیماری استعمال می شود در لغت به معنی فهمیدن است و مصدر فعل نقه به معنی بهبود توأم با ضعف «نقاهت » نیست بلکه «نقه » بر وزن «فرح » و «نقوه » بر وزن «سرور» است. (از نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز). رجوع به نقه شود. || (اِمص) به شدگی از بیماری و ضعف و سستی و کسالت پس از برخاستن ازبیماری... (ناظم الاطباء). از بیماری برخاستگی. بهتری از بیماری. (یادداشت مؤلف). رجوع به نقاهه شود.

(نَ هَ) [ع. نقاهه] (مص ل.) دوره ضعف بعد از بیماری.

حالت ضعف و ناتوانی پس از برخاستن از بیماری،

دوران پس از بیماری

بیمارخیزی، کسالت، ناخوشی، نقهی

برخاستن از بیماری