جدول یاب باشگاه حل جدول مسابقه جدول واژه های پیشنهادی درخواست معنی امکانات سایت وبلاگ جدول یاب فال حافظ استخاره آب و هوا نظرسنجی ها اوقات شرعی کشور های جهان
قوانین | تماس با ما | درباره ما

معنی افتا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

افتا. [اُ] (ص) مأخوذ از افتادن. ساقط افتادن. (ناظم الاطباء).

فرهنگ معین

(اُ) [ع.] (مص ل.) فتوا دادن، حکم صادر کردن.

فرهنگ عمید

فتوی دادن،

حل جدول

فتوا دادن

گویش مازندرانی

ظرفی مسی و دسته دار برای برداشتن آب که نوعی آفتوبه است

آفتاب

فرهنگ فارسی هوشیار

(مصدر) فتوی دادن حکم صادر کردن.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر
افتا: افتا. [اُ] (ص) مأخوذ از افتادن. ساقط افتادن. (ناظم الاطباء). افتا: (اُ) [ع.] (مص ل.) فتوا دادن، حکم صادر کردن. افتا: فتوی دادن، افتا: فتوا دادن افتا: ظرفی مسی و دسته دار برای برداشتن آب که نوعی آفتوبه است افتا: آفتاب افتا: (مصدر) فتوی دادن حکم صادر کردن.