آبادی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آبادی. (حامص) (از پهلوی آواتی، عمران. سعادت) عمارت. عمران. برابر ویرانی:
آبادی میخانه ز ویرانی ماست
جمعیت کفر از پریشانی ماست.
خیام.
|| (اِ) جای آباد و جای معمور. آبادانی، از ده و شهر و امثال آن:
که جغد آن به که آبادی نبیند.
نظامی.

عمران، آبادانی، جای آباد، ده، قریه. [خوانش: [په.] (حامص. اِ.)]

آباد بودن،
(اسم) ده، قریه،

ده، روستا

آبادانی، عمارت، عمران، ده، دهات، دهکده، روستا، شهر، واحه، ولایت

روستا ده آبادی

(اسم) عمارت عمران آبادانی مقابل ویرانی خرابی: (آبادی میخانه ز ویرانی ماست. ) (منسوب به خیام)، جای آباد محل معمور آبادانی از ده و قریه و شهر.