معنی یقینی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

یقینی. [ی َ] (ص نسبی) منسوب به یقین و حکماً و البته و از روی علم و دانایی و به طور اطمینان و تحقیق. (ناظم الاطباء). حتمی: امور یقینی، امور قطعی. (یادداشت مؤلف). و رجوع به یقین شود. || (اصطلاح منطق) اعتقادی بود جازم مطابق.اعتقاد جازم مرکب بود از تصدیقی مقارن تصدیقی دیگر به امتناع نقیض تصدیق اول. (از اساس الاقتباس ص 360).

یقینی. [ی َ] (اِخ) عمادزاده. متوفی به سال 976 هَ. ق. او راست دیوانی به ترکی. (یادداشت مؤلف).

یقینی. [ی َ] (اِخ) لاهیجانی. قاضی عبداﷲ. از شعرای قرن دهم هجری و از مردم لاهیجان گیلان بود و همانجا درگذشت. ابیات زیر از اوست:
یک سخن نشنیدم از وی پیش مردم تا به کی
هر زمان نقل دروغی از زبان او کنم.
#
ای خوش آن شبها که با افسانه میلی داشتی
درددل می گفتم و افسانه می پنداشتی.
(از آتشکده ٔ آذر ص 168).
و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.

یقینی. [ی َ] (اِخ) هروی یا هراتی. نسبت او به یزد اشتباه است. یقینی از شعرای معاصر جامی شاعر سلطان حسین میرزا بود و به فارسی و ترکی اشعار دل انگیز دارد. بیت زیر از اوست:
صبحی که دم به مهر نزد یک نفس تویی
نخلی که بر نخورد از او هیچکس تویی.
(از فرهنگ سخنوران) (از صبح گلشن ص 616).

حتمی، قطعی، محقق، مسلم، اعتقادی، باوری

حتمی، امور قطعی