معنی گیلکی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گیلکی. [ل َ] (ص نسبی، اِ) منسوب به گیلک. || لهجه ٔ مردم گیلان. || در موسیقی یکی از آهنگهای شور است. (فرهنگ نظام). رجوع به آهنگ شود.

گیلکی. [ل َ] (اِخ) (امیر...) ابن محمد حاکم و فرمانروای طبس در حدود سال 440 هَ. ق. ناصرخسرو در سفرنامه ٔ خویش از این امیر و عدل و ایمنی که محافظت آن بزرگ ایجاد کرده بود و آسودگی خلق در پناه معدلت وی سخن گفته است. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی ص 124 و 125).

منسوب به گیلک، زبان مردم گیلان از زبان های ایرانی از خانواده هندواروپایی، (اِ.) گوشه ای در آواز دشتی از ملحقات شور (موسیقی)،

مربوط به گیلک،
زبانی از شاخۀ زبان‌های هندوایرانی که در گیلان رایج است،

گیلانی، گیلک، گیله‌مرد، گیلی

(صفت) منسوب به گیلک، یکی از گوشه های دستگاه شور.