معنی گیتی پناه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گیتی پناه. [پ َ] (ص مرکب) پناه دهنده ٔ گیتی. ملجاء دنیا که کنایه از خداوند باشد:
ببر این همه هدیه ها پیش شاه
بگویش ز دادار گیتی پناه.
فردوسی.
پس از نام یزدان گیتی پناه
طراز سخن بست بر نام شاه.
نظامی.
که چون من به نیروی گیتی پناه
به گردون گردان رسانم کلاه.
نظامی.
سپاس از خداوند گیتی پناه
که بیش است از این قصه انصاف شاه.
نظامی.
|| از اوصافی است که پادشاهان را بدان ستایند. (از ارمغان آصفی):
قباد و چو کشواد زرین کلاه
بسی نامداران گیتی پناه.
فردوسی.
نبوده همچو او گیتی پناهی. (از حبیب السیر جزو4ج 3 ص 322).

پناه‌دهندۀ جهان،
[مجاز] پادشاه،

‎ (صفت) پناه دهنده جهان ملجا دنیا، خدا، شاه.