گویم در لغت نامه دهخدا

گویم. [ی ُ] (اِخ) ده بزرگی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان شیراز. واقع در 28هزارگزی شمال باختر شیراز کنار راه شوسه ٔ شیراز به اردکان. واقع در جلگه و هوای آن معتدل و سکنه ٔ آن 2040 تن است. آب آن از قنات و چشمه تأمین میشود. محصول عمده ٔ آن غلات، حبوب، صیفی و انگور دیمی و شغل اهالی زراعت و باغداری است. دبستان دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).