معنی گزاف گو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گزاف گو. [گ ُ / گ ِ / گ َ] (نف مرکب) گزاف گوی. گزافه گو. گزافه گوی. لاف زن. بیهوده گوی. خراص. (ملخص اللغات حسن خطیب): خردمندان دانستندی که نه چنان است و سری می جنبانیدند و پوشیده خنده میزدندی که وی گزافگوی است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 176).
ویشان ز بد گزاف گویان
خود را بسرشک دیده شویان.
نظامی.
زین عقل گزاف گوی پردعوی
بگذار که شب گذشت ای ساقی.
عطار.
رجوع به گزاف گفتن شود.

بیهوده‌گو، لاف‌زن،
پرگو،