معنی کوه تا کوه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کوه تا کوه. (ق مرکب) ازسر تا پا و سراسر و تماماً و همگی و کاملاً. (ناظم الاطباء). کوه کوه. (از فرهنگ فارسی معین):
زمین کوه تاکوه جوشن وران
برفتند با گرزهای گران.
فردوسی (شاهنامه ٔ چ بروخیم ج 1 ص 260).
و رجوع به کوه کوه شود.

بسیار زیاد فراوان: کنم وصف پیلان گر دون شکوه که کیف خیالم رسد کوه کوه. (یحیی کاشی)